insulineresistentie

Op internet lees je regelmatig dat ons eetgedrag de oorzaak is van insulineresistentie. Wie teveel snoept en snackt, maakt zichzelf ziek, wordt insulineresistent.

Iets van eigen schuld dikke bult, of zo. Deze gedachte klinkt logisch, toch  zijn we het er niet helemaal mee eens. We denken dat het anders zit.

Insulineresistentie, wat is dat eigenlijk? Insuline is een hormoon wat werkt als een soort portier. Het houdt de celdeur open voor glucose, zodat je daar in de cel energie van kunt maken. Als je insulineresistent bent geworden, zijn de cellen ongevoelig(er) voor insuline, waardoor glucose minder makkelijk de cel binnen komt. Glucose is een belangrijke brandstof voor je lichaam. Wanneer glucose de cel niet goed inkomt, zul je dus moe worden. Maar je krijgt ook trek in zoetigheid, omdat je lichaam een tekort aan brandstof lijkt te hebben.

Die laatste zin verraadt al een beetje hoe we denken dat het werkt. Je krijgt trek in zoetigheid omdat er een tekort is aan brandstof in de cel. Je gaat dus meer snoepen en eten Omdat je een tekort hebt aan brandstof in de cel!

Nu zul je jezelf afvragen hoe dat tekort aan brandstof ontstaat. Hoe komt het dan dat de cellen ongevoeliger worden voor insuline? Het gangbare idee is dat de celdeurtjes kapot gaan door teveel snoepen en eten en te weinig bewegen. Toch klopt dat niet helemaal.

De celdeurtjes (insulinereceptoren) gaan niet onherstelbaar kapot. Insulineresistentie is eigenlijk geen ziekte, maar een tijdelijke noodmaatregel van je lichaam, die (als je er niks aan doet) wel degelijk een ziekte wordt, het leidt namelijk tot

diabetes type 2.

Het lichaam kan de insulinereceptoren weer herstellen of activeren als de noodmaatregel niet meer nodig is.

Waarom zou je lichaam zo’n noodmaatregel nemen? Omdat je teveel snoept? Of omdat er iets anders aan de hand is?

We denken dat er bij de meeste mensen met insulineresistentie iets anders aan de hand is, waardoor je lichaam insulineresistentie creëert als een oplossing.

Wat kan dat dan zijn? En is dat altijd dezelfde oorzaak, of zijn er verschillende redenen? Inderdaad, dat kunnen verschillende redenen zijn, het lichaam zit nu eenmaal niet simpel in elkaar, was het maar waar.

Een belangrijke oorzaak van insulineresistentie is een laaggradige ontsteking. Dat is een chronisch ontstekingsproces in je lichaam waarbij je geen koorts hebt, maar waarbij je immuunsysteem wel extra brandstof (glucose) nodig heeft. Om het immuunsysteem van brandstof te voorzien, zal je lichaam ervoor moeten zorgen dat er óf meer brandstof binnenkomt, óf dat het ergens brandstof bezuinigt. Het dichthouden van de celdeurtjes van de spiercellen, waardoor glucose minder makkelijk de cel binnen komt, is dan een effectieve methode. Het is dus logisch dat je daardoor moe wordt en geen puf meer hebt om te bewegen.

Mensen die van nature minder makkelijk vet verbranden (en ja die zijn er echt), zijn aangewezen op glucose als brandstof. De echte vetverbranders (duursporters), hebben een kleinere kans op het ontwikkelen van insulineresistentie. Zij gebruiken in tijden van nood gewoon vet als brandstof voor de spieren.

Zo’n chronisch ontstekingsproces kan veroorzaakt worden door een vervelende indringer, zoals een parasiet, een bacterie (zoals de ziekte van Lyme) of een virus. Normaal gesproken rekent je lichaam snel af met indringers, even een heftige koortsperiode en de klus is geklaard. Als dat om de een of andere reden niet snel lukt, ontstaat de laaggradige ontsteking. Het lichaam doet dan wel zijn best om de indringer op te ruimen, maar het heeft er de kracht niet voor.

Een andere reden waarom je immuunsysteem in de actie blijft, zijn (pseudo) allergische reacties. Voedingsintoleranties, overgevoeligheden, histamineintolerantie, mestcel activatie etc. voor meer informatie voor intolerantie testen klik hier .Ook dan kan het lichaam insulineresistentie inzetten in een poging om het immuunsysteem van brandstof te voorzien.

Dan zijn er nog wat redenen waarom er iets hapert in je immuunsysteem, zoals een zink- en of kopertekort, darmfloraperikelen, auto-immuniteit, langdurige stress, toxiciteit, etc. waardoor het immuunsysteem niet adequaat kan optreden tegen indringers.

Het is dus voor ons te makkelijk om te roepen dat we insulineresistent worden van teveel eten en snoepen. Naar mijn idee gaan we teveel eten en snoepen Omdat we insulineresistent zijn, en niet andersom. Het is daarom zaak om uit te zoeken Waarom iemand (tijdelijk) insulineresistent is. Dat is niet zo eenvoudig. Gelukkig zijn er behandelaars die begrijpen hoe het werkt en zij kunnen je helpen met jouw zoektocht naar de oorzaken van je probleem. Je vindt ze hier

Als we zeggen dat we niet insulineresistent worden van teveel eten en snoepen en te weinig bewegen, bedoelen  we niet dat je dus maar gewoon moet blijven snoepen. Dat is niet de oplossing. Overigens is een koolhydraatarm dieet, met minder dan 20 gram koolhydraten per dag in de meeste gevallen ook niet handig, omdat je immuunsysteem nu eenmaal wel glucose nodig heeft. Alleen niet zo veel als de gemiddelde Nederlander binnen krijgt.